معرفی رشته پزشکی

پزشکی عمومی در ایران به ۴ مرحله تقسیم میشه :

علوم پایه : ٢ سال
آغاز دوران دانشجویی پزشکی هستش در این دوره اکثر دانشجوها سرگردانن و کسی هم نیست که راهنماییشون کنه؛ یکی خوب درس خوندن رو ادامه میده، یکی میره سراغ تفریح، یکی افسردگی میگیره و…. خلاصه که هر کسی وارد یه فاز جدید میشه
درس هاش خیلی متنوع و زیادن ولی تقریبا همون درس های دبیرستان مخصوصا زیست رو با جزئیات بیشتری میخونید. مثلا گردش خون رو در ١۵٠ صفحه کامل میخونید. البته خوشبختانه دیگه ریاضی و فیزیک ندارید
درس هاش شامل : آناتومی، فیزیولوژی، معارف اسلامی، زبان و… هستش. که ٩٠% این درس ها هیچ جا به دردتون نمیخورن و اگه هیچی هم ازشون یاد نگیرید مهم نیست
اساتید شما در این دوره پزشک نیستن: بلکه لیسانس یا دکترای رشته هایی مثل بیوشیمی، آزمایشگاه و… دارن.
توصیه ی شخصیم اینه که در این دو سال خیلی به خودتون فشار نیارید در حد نمره ی ١۵ بخونید و بقیه ی تایمتون رو به تفریح، خونواده، دوستان و هر کاری که دوست دارید اختصاص بدید. چون در سال های بعدی، فرصت زیادی برای تفریح ندارید.
راستی تو این دوره کتاب نخرید. فقط جزوه ی اساتید رو بخونید.
در پایان این ٢ سال، یه آزمون کشوری شبیه کنکور برگزار میشه که از ٢٠٠ سوال باید حداقل ٨٠ سوال رو صحیح پاسخ بدید. آزمون سختی نیست و با یه ماه درس خوندن نمره ی بالای ١٠٠ میگیرید.

فیزیوپات : ١ سال
از این دوره، دیگه باید وارد فاز درس خوندن بشید. کم کم با انواع بیماری ها آشنا میشید، داروها رو می‌شناسید و اصلاحات پزشکی به گوشتون میخوره
اساتید شما در این دوره پزشک های متخصص و فوق تخصص هستن ‍
اینم یه گوشه یادداشت کنید که اگر دانشجو شدید به دردتون میخوره. تدریس ٩٩% اساتید دانشگاه های شهرستان ها در این دوره به درد نمیخوره. به جاش از کلیپ های آموزشی اساتید دانشگاه های برتر مثل دانشگاه تهران استفاده کنید

استاجری : ٢ سال
و ورووووود دانشجویان پزشکی به بیمارستان …… ‍‍
در اول این دوره به شما یاد میدن که چطوری با مریض ها صحبت کنید و ازشون شرح حال بگیرید
در دوره ی استاجری شما مسئولیت درمان بیمار رو برعهده ندارید ولی نظاره گر هستید. میتونید به همه جای بیمارستان سرک بشید و همه چی یاد بگیرید
روال کاریش هم اینجوریه که هر ماه وارد یه بخش و بیمارستان جدید میشید : جراحی، داخلی، اطفال، روانپزشکی، زنان و زایمان و…
برنامه ی روزانه تون هم اینجوریه که :
صبح ها از ساعت ٨ تا ٩ در کلاس مورنینگ شرکت میکنید (کلاسی که اساتید و دانشجوهای دوره تخصص در مورد مریض های جدید صحبت میکنن)، بعدش میرید توی بخش و از مریض ها شرح حال میگیرید. حدود ساعت ١٠ اساتید وارد بخش میشن و راند آموزشی رو در کنار تخت هر بیمار برگزار میکنن

از استاجر میخوان که مریض رو معرفی کنه، بعدش در مورد تشخیص بیماری، آزمایشات و نحوه ی درمان اون صحبت میکنن.
بعدش ساعت ١١ اینا همراه با استاد میرید درمانگاه. و بیمارهای درمانگاه رو ویزیت می کنید
ساعت ١٢:٣٠ هم که کارتون تمومه و میرید خوابگاه.
بعد از ظهر هم یه استراحت می کنید و بعدش در مورد مریض های اون روز و بیماری های شایع هر بخش مطالعه می کنید. چون در پایان هر بخش، ازتون امتحان میگیرن که باید در اون نمره ی قبولی کسب کنید و وارد بخش بعدی بشید.
در پایان این ٢ سال یه آزمون تحت عنوان “پیش کارورزی” برگزار میشه که باید در اون نمره ی قبولی کسب کنید تا بتونید وارد مرحله ی بعدی (اینترنی) بشید.

اینترنی : ١.۵ سال
اینجا شما دیگه یه جوجه پزشک محسوب میشید، بهتون مسئولیت میدن و سرتون شلوغه
قبل از ظهرها که کارتون مثل دوران استاجریه(یعنی مورنینگ، راند آموزشی، درمانگاه) اما بعد از ظهر و شب ها اکثرا کشیک هستید؛ یعنی باید در بیمارستان بمونید.
وظیفه ی اصلیتون اینه که به عنوان اولین نفر، بیمار جدید رو ویزیت کنید، ازش شرح حال بگیرید، تا حدودی بیماریش رو تشخیص بدید. بعدش رزیدنت مسئول بخش (دانشجوی دوره تخصص) میاد و ازتون میخواد بیمار رو معرفی کنید. بعدش با هم در مورد تشخیص و درمان تصمیم می گیرید
هر بیمار جدیدی که میاد، این پروسه رو براش انجام میدید و فردا صبح در مورنینگ، با اساتید در مورد بیمارای جدید صحبت می کنید و از تصمیمات خودتون در مورد اون بیمار دفاع می کنید
در بعضی از بخش ها رزیدنت حضور نداره، درنتیجه مسئولیت ١٠٠ درصدی تشخیص و درمان، برعهده ی شما خواهد بود